การเผื่อเศษสูญเสียของกระเบื้องยาง สำคัญอย่างไร?




หนึ่งในปัจจัยที่มักถูกมองข้ามเมื่อติดตั้ง กระเบื้องยาง SPC , กระเบื้องยางทากาว หรือ กระเบื้องยางม้วน (Vinyl Sheet) ก็คือ "การเผื่อเศษสูญเสีย" (Wastage Allowance) ซึ่งถือเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ช่วยให้การติดตั้งหน้างานราบรื่น และควบคุมคุณภาพของงานให้เรียบร้อยได้จริง


เผื่อเศษ = เผื่อความสบายใจในวันติดตั้ง

การเผื่อเศษหมายถึงการสั่งซื้อวัสดุให้มากกว่าพื้นที่ใช้งานจริง โดยทั่วไปอยู่ที่ 10–20% ขึ้นอยู่กับประเภทของวัสดุและลวดลายที่ใช้ เนื่องจากในระหว่างติดตั้ง จำเป็นต้องตัดแต่งวัสดุให้เข้ามุม เข้ารูป หรือรองรับพื้นที่ที่มีความซับซ้อน เช่น มุมห้อง เสา หรือพื้นที่ที่มีความลาดเอียง





ประโยชน์ของการเผื่อเศษวัสดุ

  • ลดความเสี่ยงวัสดุไม่พอระหว่างติดตั้ง ซึ่งอาจทำให้โครงการล่าช้า
  • รองรับความคลาดเคลื่อนของพื้นที่จริงที่มักแตกต่างจากแบบแปลน
  • ลดปัญหาล็อตสีไม่ตรง เมื่อต้องสั่งวัสดุเพิ่มเติมภายหลัง
  • ควบคุมงบประมาณไม่ให้บานปลายจากการสั่งซื้อซ้ำ (เช่น ค่าขนส่ง ค่าแรงติดตั้ง)
  • ส่งผลให้งานติดตั้งดูเรียบร้อย สวยงาม และเป็นมืออาชีพ




แนวทางการเผื่อวัสดุที่แนะนำ

  • กระเบื้องยางแบบแผ่น (Vinyl Tile / Plank)
    เผื่อไว้ 10–15% จากพื้นที่ใช้งานจริง หากเลือกปูในลวดลายเฉียง หรือลายก้างปลา (Herringbone) ควรเผื่อสูงสุดถึง 15%


  • กระเบื้องยางแบบม้วน (Vinyl Sheet)
    เผื่อไว้ 15–20% เนื่องจากต้อง “เข้าลาย” เช่น ลายไม้ ลายหิน หรือลายกราฟิกต่าง ๆ การต่อแผ่นให้ลายต่อเนื่องกันอย่างกลมกลืน อาจต้องตัดแต่งมากกว่าปกติ เหมาะกับพื้นที่ขนาดใหญ่ เช่น โรงเรียน โรงพยาบาล สำนักงาน และโชว์รูม


การเผื่อเศษกระเบื้องยาง ไม่ใช่แค่เรื่องของตัวเลข แต่คือการวางแผนเพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย ทั้งเจ้าของพื้นที่ ทีมช่างติดตั้ง และผู้ออกแบบ เพราะเมื่อวัสดุเพียงพอ งานก็เดินหน้าได้ต่อเนื่อง ไม่ต้องสั่งของเพิ่มหรือเผชิญปัญหาล็อตสีไม่ตรงในภายหลัง


วัสดุก่อสร้างที่ดี + การวางแผนที่รอบคอบ = งานติดตั้งสวยจบอย่างมีคุณภาพ